... മായിക ...

_____________________________________
========================
 ... മായിക ...
===================

അമ്പലമുറ്റത്തെയാല്‍ത്തറ ചോട്ടിലായ  -

ന്നൊരു സന്ധ്യക്കു ഞാനിരിക്കെ
കുങ്കുമം ചാര്‍ത്തിയ സന്ധ്യയിലായിരം

കാര്‍ത്തിക ദീപങ്ങള്‍ കണ്ണു ചിമ്മേ
ഭക്തി ഗാനത്തിന്റെ ലഹരിയില്‍ അന്നൊരാ -
പ്രകൃതിയും ഞാനും ലയിച്ചു നില്‍ക്കെ
പട്ടും വളയും അണിഞ്ഞും കൊണ്ടാ ദേവി 
കൊവിലിനുള്ളില്‍ വിളങ്ങി നിന്നു .

അന്നത്തെ യാത്രയ്ക്ക് അന്ത്യം കുറിച്ചും
കൊണ്ടാകാശ പറവകള്‍ കൂടണയെ
ദൂരെയിരുന്നൊരു നാരായണക്കിളി
കൂവി വിളിക്കണ പാട്ടും കേട്ട്  
ആല്‍മരമുകളിലിരുന്നൊരിണക്കിളി
നാണിച്ചു നിന്നോരാ നേരത്ത്
 ചെമ്പകപൂമണം തന്നില്‍ നിറച്ചും കൊണ്ട -
 പ്പോളെന്‍ അരികിലൊരു തെന്നല്‍ വന്നു .

ചുറ്റുവിളക്കിന്റെ പ്രഭയിലന്നേരമൊരു -

 പൊന്‍ പ്രഭാ വലയമായ് നീ വരുമ്പോള്‍

അമ്പലം ചുറ്റുന്ന നിന്നുടല്‍ ചലനത്തിലാ -

പാദകൊലുസ്സുകള്‍ വീണമീട്ടി ,

കാര്‍ക്കൂന്തലിളകുന്ന താളത്തിലാ കാറ്റ്

കാച്ചെണ്ണമണമങ്ങു കട്ടെടുക്കെ ,
നിന്‍ പാദസ്പര്‍ശനം ഏല്‍ക്കുന്നനേരമാ -
മണ്‍തരി പോലും മയങ്ങി നിന്നു .

 നടതുറന്നാ ദേവി സ്വയമിന്നു ഭൂമിയില്‍ 

വന്നിതാ നിന്നുവെന്നോര്‍ത്തു ഞാനും 
കലികാലഭൈരവി ദേവി ഭഗവതി 
ഭക്തന്റെ ചിത്തം പരീക്ഷിക്കുകില്‍ 

അറിയാതെഴുന്നേറ്റു പോയി ഞാനപ്പൊളെന്‍

കൈകളും തോഴുതുപോയ് ഭക്തിയാലെ
 ആ അസുലഭസൗന്ദര്യ നിമിഷത്തിലെന്‍മനം  
 മായയില്‍ അലിയുന്ന കാഴ്ച കണ്ട്
സര്‍വ്വാഭരണ വിഭൂഷിതയായോരാ
ദേവിയൊന്നപ്പൊളായ് പുഞ്ചിരിച്ചോ ?.

വിണ്ണിലെ താരകം പാരിതില്‍ വന്നപോല്‍

ആ മണ്ണില്‍ നിന്നു നീ പ്രഭചോരിയെ
തിങ്കളും തോല്‍ക്കുന്ന നിന്‍മുഖം കണ്ടന്ന്
ദീപങ്ങള്‍ നാണിച്ചു തലകുനിയ്ക്കെ 

ഞാനറിയാതെയെന്‍ കണ്ണുകളാരൂപ -

മൊന്നാകെ ഹൃദയത്തില്‍ കൊത്തി വയ്ച്ചു

ഒരു ദര്‍ശനത്തിന്റെ ചന്ദനം ചാര്‍ത്തി നീ 

പതിയെ തിരിഞ്ഞു നടന്നിടുമ്പോള്‍

ആല്‍ത്തറ ചാരത്തു ശിലയായി മാറിഞാന്‍

പ്രജ്ഞയറ്റങ്ങനെ നിന്ന നേരം

ഒരു മന്ദഹാസത്താല്‍ മോക്ഷമേകാതെ നീ

ദൂരേയ്ക്ക് പതിയെ നടന്നു പോയി .

 ആ കണ്ണിന്‍മുന കൊണ്ടു ചങ്ങല തീര്ത്തെ -

ന്നെയമ്പലമുറ്റത്തായ് കെട്ടിയിട്ട് ,
പാറി പ്പറന്നു നടന്ന മനസ്സിനെ 

ഒരു ഞൊടി കൊണ്ടങ്ങു കൂട്ടിലിട്ട് ,

ചക്രവാളത്തിന്റെ അങ്ങേ തലയ്ക്കല്‍ നീ 

ഒരു പൊട്ടു പോലന്നു മാഞ്ഞു പോയി .